Zbliżamy się już powoli do uroczystości Wszystkich Świętych i wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych. W naszej polskiej rzeczywistości w te święta odwiedzamy groby naszych zmarłych, składamy za nich wypominki, spotykamy się z naszymi rodzinami i rozmawiamy o tych, którzy przed nami odeszli z tego świata. Często zapominamy jednak o tym, że w tych dniach równie szczególnie przypominamy sobie prawdę o świętych obcowaniu.
   Kościół jest wspólnotą większą niż myślimy. Należą do niej zarówno ludzie żywi, ale i zmarli  niezależnie od tego czy znajdują się w czyśćcu, czy przebywają w niebie. Świętym jest każdy człowiek, który po śmierci nie ponosi kary piekła. Niektórych znamy i tych Kościół określa mianem świętych. Ich właśnie wspominamy w liturgii Kościoła, prosimy o pomoc czy oddajemy im cześć. Wierzymy także, że Ci którzy umarli, a nie zostali beatyfikowani bądź kanonizowani, również są w niebie i mogą wstawiać się za nami, choć - jeżeli chodzi o nich - takiej pewności nie mamy. Istotne jest jednak to, że oba światy - i ziemski i niebiański się przenikają, i zarówno my możemy pomagać zmarłym, będącym w czyśćcu poprzez modlitwę, jak i zmarli i święci mogą nam pomagać poprzez swoje wstawiennictwo. I to właśnie nazywamy „świętych obcowaniem".