Warto mieć marzenia, a przy nich cierpliwość. Jako kapłani, od dawna narzekamy na niski stopień wykorzystania Miłosierdzia Bożego na sposób spowiedzi w naszej wspólnocie. Nie pomogło przestawienie konfesjonałów na tył kościoła, ponawianie zachęt do korzystania z sakramentu pojednania też nie odnosi większego skutku. Pojawił się więc pomysł na konfesjonały zamykane. Przy wielkim pragnieniu mamy jednak wciąż niewielkie możliwości finansowe, by zrealizować to przedsięwzięcie. Znalazł się jednak wykonawca, który zaoferował swoją pomoc w tym zakresie, odkładając czas zapłaty nawet na dwa lata. To już jest coś! Nie był na co czekać. Złożyło się zaś tak wspaniale, że właściwie już w Wielkim Tygodniu można się będzie tam spowiadać. Co prawda, nie ma jeszcze sterowania oświetleniem i zamykaniem drzwi (aby w ciągu dnia, gdy kościół jest otwarty, nikt nie stroił sobie żartów), to jednak nasz sprawdzony tapicer ekspresowo obił siedzenia i klęczniki w obu konfesjonałach, tak że korzystanie z owej "szafy miłosierdzia" będzie możliwe.