W minioną środę odbyło się pierwsze powakacyjne spotkanie Rady Duszpasterskiej.    Po raz pierwszy uczestniczył w nim nasz nowy wikariusz, ks. Damian Martyka, który pokrótce przedstawił się przybyłym członkom Rady. Ponieważ w poprzednich parafiach dał się poznać jako duszpasterz Służby Liturgicznej oraz grup młodzieżowych, w naturalny sposób będzie pełnił tę rolę również w naszej parafii. 

   Koło Misyjne prowadzi zbiórkę zużytych baterii, które następnie są przekazywane do Sekretariatu Misji Zagranicznych Księży Sercanów. W ostatnim czasie udało się zebrać w naszej parafii 255 kg baterii, a  dochód z ich sprzedaży zostanie przeznaczony na budowę studni głębinowych w Czadzie oraz  wsparcie finansowe domu dziecka w Santa Cruz w Boliwii.

   We wrześniu, a konkretnie za dwa tygodnie, wolontariusze z Koła Misyjnego przeprowadzą zbiórkę zegarków tarczowych oraz małej elektroniki. Zegarki tarczowe praktycznie wyszły już z użycia. Przynajmniej te, z mechanizmem sprężynowym - tarczówki z napędem bateryjnym nieźle się mają, choć już coraz częściej wypierane są przez smartwatche z mnóstwem informacji dodatkowych. Warto więc przejrzeć szuflady i uprzątnąć z nich owe czasomierze oraz inne, nawet niesprawne drobne urządzenia elektroniczne. Dla jednych śmieci, dla innych zaś materiał do wykorzystania, a dochód z ich sprzedaży posłużyć może potrzebującym chrześcijanom w Afryce. Już dziś wszystkim Darczyńcom składamy Bóg zapłać! 

   Uważni obserwatorzy zauważyli zapewne, że na ścianie południowej naszej świątyni zawisł kolejny obraz Drogi Krzyżowej. To stacja czwarta, czyli Spot-kanie z Matką. 

   Dziękujemy panu konserwatorowi i czekamy na kolejne odsłony. Panu Bogu natomiast polecamy ofiarodawców, dzięki którym mógł on tę pracę dla naszej wspólnoty wykonać. 

   Dzięki pomocy panów znających się na rzeczy, w minionym tygodniu poszerzona została brama wjazdowa na teren plebanii. Po rozciągnięciu wykopów pod Katolickie Centrum Kultury, ta droga stała się jedyną możliwą trasą dostarczania ciężkich elementów i materiałów budowlanych. Wykorzystując jedno skrzydło bramy wjazdowej przy ul. Bpa Szlagi, które zostało zdjęte wcześniej przez ekipę budowlaną, rozcięli je na połowę i dospawali do istniejących dwóch skrzydeł bramy od strony ul. Halickiej. Dzięki temu samochody z długimi naczepami już mogły wjechać pod dźwig budowlany, dostarczając budowlańcom potrzebny materiał.

   Natomiast w salkach pod plebanią wymieniona została klamka wraz z szyldami, które to - z powodu najczęstszego ich używania - zdołały się już mocno sfatygować. Pan, który tego dokonał, zmienił przy okazji wkładkę do zamka, co zaskutkuje koniecznością wymiany kluczy. Osoby, które posiadały stary klucz mogą go wymienić na nowy w Biurze Parafialnym.

   Pan stolarz wykonał stolik na dary, ustawiony przy ołtarzu oraz zamontował zamki w komodzie salki Legionu Maryi.    Wszystkim Panom składamy serdeczne Bóg zapłać.    

   To właśnie ten kapłan od przyszłego piątku będzie, zgodnie z postanowieniem ks. Abpa Tadeusza Wojdy,  wikariuszem w naszej wspólnocie parafialnej.

   Pochodzi z południa Polski, z okolic Tarnowa. Tam przyszedł na świat 21 września 1990 r. Święcenia kapłańskie przyjął 20.05.2017 r. w Gdańsku Oliwie. Jego kapłańskim mottem, zapisanym na pamiątkowym obrazku prymicyjnym stały się słowa Pana Jezusa, zanotowane przez św. Łukasza Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje!... (9,23-27).

   Zaraz po święceniach skierowany został do pracy duszpasterskiej w parafii Świętej Trójcy w Gdyni Dąbrowie, a kolejną była parafia Świętych Aniołów Stróżów w Mrzezinie. To właśnie stamtąd przybywa do naszej wspólnoty. Jego zainteresowania to informatyka i sport. 

   Ks. Damian znany jest z owocnej pracy z młodzieżą. Niedawno wrócił z Światowych Dni Młodzieży w Lizbonie, dokąd zabrał szesnastoosobową grupę młodych ludzi z mrzezińskiej parafii. Mamy nadzieję, że Mały Kack okaże się równie dobrym środowiskiem dla jego działań z młodym pokoleniem.

   Otoczmy ks. Damiana serdeczną modlitwą, błagając o światło Ducha Świętego, wiele sił i o wytrwałość w powołaniu. 

   Choć zmiany personalne w naszej archidiecezji odbywać się będą 25 sierpnia, ale ze względu na pielgrzymkę, na którą wybiera się ks. Wojciech już jutro, dziś dziękujemy mu za posługę pełnioną wśród nas. Wczoraj, dzięki uprzejmości panów z naszej parafii, zdołał on już przeprowadzić się do parafii św. Wawrzyńca w Luzinie.
   Za wszelkie dobro składamy Bóg zapłać! oraz życzymy Bożego błogosławieństwa i opieki Najśw. Matki, królującej tam w głównym ołtarzu.

   Takie warunki nam się skrystalizowały, że wiele osób stać na drogie, nawet zagraniczne wyjazdy. Dziś nie ma też problemu z wybraniem się w góry, czy w inny zakątek pięknej polskiej ziemi. Jednak wyjazd, nawet jednodniowy, w gronie koleżanek i kolegów, to zupełnie inna przygoda. Dlatego cieszymy się, że mogliśmy pomóc konkretnej grupie dzieci w realizacji tego rodzaju pragnień. Zarówno do Malborka jak i tydzień później do Będomina i Kościerzyny, wyjechała gromadka 31 dzieci oraz ich opiekunowie, bez których taka akcja byłaby w ogóle nie do pomyślenia. Stąd wdzięczni jesteśmy owym paniom, które właśnie z myślą o tego rodzaju przedsięwzięciach zdobyły odpowiednie uprawnienia i poświęcają swój czas i zdrowie, by urozmaicić tym, którzy akurat nigdzie nie wyjechali, wakacyjny wypoczynek.
   Czekają nas jeszcze dwa wyjazdy: w najbliższą środę do Czarogrodów w Celbowie, zaś w kolejnym tygodniu - jeśli pogoda pozwoli - nad jezioro do Stężycy.

   Misje są wpisane w historię Kościoła od jego początków. Idźcie i głoście - wielu podjęło się realizacji tego nakazu Pana Jezusa. Głoszą oni Słowo Boże w najodleglejszych zakątkach świata, borykając się z niewyobrażalnymi dla nas trudnościami, znosząc samotność, lęk, tęsknotę. A jednak... wciąż świadczą swoim życiem o Chrystusie, służą pomocą potrzebującym, edukują, tworzą miejsca pracy, udzielają schronienia.

   Podziwiając odwagę, wytrwałość, gotowość do poświęceń, czy potrafimy - zanurzeni w naszej codzienności - wyobrazić sobie realia życia misjonarzy oraz ludzi, wśród których żyją?  Jaka jest ich codzienność? Marzenia i plany na każdy kolejny dzień.

   Podczas spotkania Parafialnego Koła Misyjnego zwrócono uwagę na potrzebę wzmocnienia naszego zaangażowania i wsparcia dzieł misyjnych. Z tego powodu zamierzamy na bieżąco informować o celach naszych zbiórek oraz prezentować efekty tych akcji. Dziękując za dotychczasową pomoc, hojność i życzliwość, prosimy o dalsze wspieranie planów koła i ich realizacji. Pomoc potrzebna... właściwie od zaraz. Możliwości jest wiele, lecz rąk do pracy wciąż brakuje.

   Czas wakacyjny winien jest, co prawda, zwolnienia tempa renowacji, ale to przecież czas urlopowy. Dlatego zahamowaniu uległy prace konserwatorskie przy stacjach naszej Drogi Krzyżowej. Gdyby to było jedyne zajęcie pana konserwatora, wyglądałoby to inaczej, ale tak to już bywa z artystami...   Konserwacja rozpoczęła się od stacji XIII, która wydawała się być w najgorszym stanie technicznym, choć okazało się, że inny obraz przebił ją w tym względzie... 

   Wdzięczni jesteśmy wszystkim, których poruszyła informacja o podjętym dziele i zaczęli składać ofiary na realizację tego przedsięwzięcia. W chwili obecnej całkowicie odnowionych jest już pięć stacji: VI, IX, XII, XIII i XIV znalazły swoich pojedynczych sponsorów. Stacja XI odnowiona została na zasadzie skumulowanych ofiar kilku parafian, zaś odnowienie VI zawdzięczamy rodzicom tegorocznych dzieci pierwszokomunijnych.

    Renowacja pozostałych obrazów jest wyrazem ofiarności kilku osób (a właściwie rodzin), którym zostanie ona przypisana. Na stację IV złożyli się rodzice aktorów teatru BRO, zaś trzy inne stacje odnowione będą dzięki kolektywnej akcji składkowej kilku ulic. W ten sposób parafianie z ulicy Sieradzkiej będą mogli spoglądać na odnowioną stację V jako na swoje dzieło. Dzięki ofiarom z ulic Kaliskiej i Wieluńskiej odnowiona będzie stacja VII. Jako ostatni zgłosili się parafianie z ulicy Płockiej i to na nich sprawdzi się powiedzenie Pana Jezusa o ostatnich, którzy będą pierwszymi. Dla nich bowiem pozostała (nie zamówiona dotąd) stacja I, czyli Sąd Piłata.

   Ogromnie wdzięczni jesteśmy wszystkim, którzy ze zrozumieniem podeszli do zainicjowanej, bardzo kosztownej akcji, w której odnowienie każdego obrazu jest dziś droższe niż przed trzema laty. Ogólny koszt renowacji można obliczać na około sześćdziesiąt tysięcy złotych. Bóg zapłać za każdy dar. 

   Znacie tę reklamę, w których padają słowa: teraz ja jestem Sprite, a ty pragnienie? Te dwa odczucia towarzyszyły nam podczas odbywających się w Gnieźnie Mistrzostw Liturgicznej Służby Ołtarza w Piłce Nożnej, które odbyły się 26 i 27 czerwca.

   Ekipa z naszej parafii jechała na mistrzostwa jako zwycięzca etapu diecezjalnego w przekonaniem, że rozegra kilka ciekawych meczy, a może przy okazji uda się dostać do finałów i wygrać całość. Miał być fun, bo przecież o to głównie chodzi w uprawianiu sportu. Już w pierwszym dniu, kiedy rozgrywały się fazy grupowe, okazało się, że będzie bardzo ciekawie. Na mistrzostwa przyjechali najlepsi reprezentanci swoich diecezji i drużyny, które dostały dziką kartę.  W naszej grupie walczyły drużyny z Godziszewa, Grobli i innych miejsc, których nazw nigdy wcześniej nie słyszeliśmy. I wtedy poczuliśmy się jak Sprite. Wygraliśmy pierwszy, drugi i decydujący o wyjściu z grupy, trzeci mecz (czwartą rozgrywkę mogliśmy sobie odpuścić, żeby za bardzo się nie zmęczyć przed kolejnym dniem mistrzostw). Cóż to było za uczucie! Walka z wymagającymi przeciwnikami, strategia i opanowanie. Po wygranych: gratulacje od pokonanych i słowa uznania. Zrodziło się w nas poczucie spełnienia i satysfakcji.

   Kolejnego dnia rozpoczął się etap pucharowy. Wyłonione z każdej grupy dwie najlepsze drużyny rozgrywały mecze ćwierćfinałowe. Nam przypadło zmierzyć się z Rawą Mazowiecką. I właśnie wtedy poczuliśmy się jak pragnienie. Zabrakło pomysłu i spokoju, jaki towarzyszył naszej grze poprzedniego dnia. Wynik niech pozostanie tajemnicą. Przegrana oznaczała odpadnięcie z dalszej walki w mistrzostwach. Pozostało nam kibicować lepszym i obejrzeć dalszy przebieg mistrzostw z trybun. W finale zmierzyli się reprezentanci Dąbrowy Górniczej i Łodzi. I to ci drudzy, po emocjonujących rzutach karnych,  pozostali Spritem.

   Kolejnym razem to my wygramy i niech inni poczują się spragnieni.