Odbyło się ono w miniony czwartek, gromadząc w sumie piętnaście osób. Wytyczono na nim plan działań i zakres odpowiedzialności. Sprawa jest o tyle łatwiejsza, że nie po raz pierwszy organizowane jest takie wydarzenie. Jednak po raz pierwszy właśnie na terenie przykościelnym.
   W zasadzie już wiadomo, czego byśmy chcieli i jak to realizować. Potrzeba jednak pomocy. Poczynając od pieczenia ciast, których zawsze na festynach jest za mało. Przydałby się jeszcze ktoś do przygotowania bigosu (w ubiegłym roku ilość przygotowana przez jednego z panów okazała się niewystarczająca).

   Zawsze jest problem z fantami na loterię oraz z nagrodami dla dzieci, które przecież muszą za wszystko być w jakiś sposób nagrodzone. Mile widziani byliby jacyś sponsorzy (nie tylko nagród). Nie ma jeszcze pewności, czy mamy wystarczającą ilość namiotów na wszystkie stanowiska, stąd pomoc w tym zakresie również byłaby bardzo cenna.

    Plan jest taki, że nasz kolejny festyn parafialny odbędzie się znów w uroczystość Bożego Ciała. My zaś mamy nadzieję, że wiązać się to będzie ze słoneczną pogodą. Daj Boże. Nie możemy jednak organizować tego na podwórzu plebanijnym, bo - jak widać - mamy tam wielką piaskownicę, jako wykop pod fundamenty mającego powstać w tym miejscu Katolickiego Centrum Kultury. Rozważaliśmy o tym wcześniej na spotkaniu Rady Duszpasterskiej, gdzie postanowiono, że placem festynowym będzie teren przykościelny.

   Właśnie  w tym celu panowie z KCK wczoraj postawili szkielet namiotu, który posłuży jako zadaszenie pod scenę na wspomniany festyn. Ponieważ jednak grunt w tym miejscu jest miałki (przeważnie piasek i żwir), trudno byłoby zabezpieczyć ten obiekt przed poderwaniem przez wiatr nawet przy pomocy dużych szpilek czy śledzi. Po konsultacjach z inżynierem do spraw budownictwa i dokładnych obliczeniach, wspomniani panowie wbetonowali podstawy pod stopy owego namiotu. Kiedy beton zastygnie, będzie można obciąć wystające śruby i dokręcić je do podłoża, zwalniając zabezpieczające konstrukcję pasy. 

   Przed tygodniem zapowiadaliśmy prawdopodobny dobry początek. Chodziło o planowane na poniedziałek poświęcenie placu budowy Katolickiego Centrum Kultury. Zapowiedź się spełniła. W Wielki Poniedziałek o godz. 19.00 stawiło się liczne grono animatorów kręgów Domowego Kościoła, którzy akurat w tym dniu (bo był to pierwszy poniedziałek miesiąca) mieli swoją Mszę św. ze spotkaniem organizacyjnym. Tych więc było najwięcej, ale znaleźli się również parafianie, którzy przeczytali w ubiegłotygodniowej gazetce o tym wydarzeniu.

   Skoro miało to być poświęcenie, nie mogłoby się odbyć bez biskupa. Rzeczywiście, pojawił się biskup pomocniczy gdański, Wiesław Szlachetka. Był wojewoda pomorski, Dariusz Drelich, przybyła też pani wiceprezydent Gdyni, Katarzyna Gruszecka - Spychała, nasz parafianin i aktualnie radny miasta Gdyni, Sebastian Jędrzejewski. Nie mogło też zabraknąć ludzi najbardziej zainteresowanych, czyli członków Katolickiego Centrum Kultury KACK Mały Kack. Reprezentował je, oczywiście, prezes stowarzyszenia Jarosław Szydłak z pozostałymi członkami zarządu oraz komisji rewizyjnej. Znalazł się tam również autor projektu, architekt Radosław Ziejka ze swoimi współpracownikami oraz pan Krzysztof Repiński, właściciel firmy budowlanej Repiński, która jest głównym wykonawcą rzeczonej budowli.

    Z powodu panującego w owym dniu chłodu, przemówienia na zbudowanej w tym celu scenie, były raczej krótkie. Pan wojewoda odczytał list Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego, w imieniu władz naszego miasta głos zabrała Pani Katarzyna Gruszecka - Spychała, bardzo istotnym  głosem była, oczywiście, wypowiedź prezesa Szydłaka.

   Ks. Biskup ograniczył się do wypowiedzenia życzeń i poświęcenia placu, bo to, co miał do powiedzenia zaprezentował w kazaniu, bardzo dobrze zresztą dobranym do czytań. Tchnęło ono nadzieją na sfinalizowanie zamierzenia i pokonanie trudności.

    Dzieło więc rozpoczęte. Teraz potrzeba gorącej modlitwy, byśmy wszyscy mogli doczekać końca. 

   W sobotę, 25 marca, na hali MOSiR w Rumii podczas Halowego Turnieju Piłki Nożnej o Puchar KNC (dla Liturg. Służby Ołtaraza) można było usłyszeć wiele zagrzewających do walki wezwań. Spośród nich wybijał się okrzyk w formie pytania: Kto wygra mecz? Gdynia! Tak właśnie przyzwali się do walki lektorzy z naszej parafii, którzy startowali we wspomnianym turnieju w kategorii Lektor Starszy. Wezwania te były o tyle miłe, że piłkarze z Małego Kacka byli jedyną drużyną, która reprezentowała Gdynię.

   Pytanie Kto wygra mecz? było wykrzykiwane przez fazę grupową, ćwierćfinałową i półfinałową. Poza jednym niepowodzeniem (jakże by inaczej), z drużyną z Leśniewa. Przy okazji pozdrawiamy samych zawodników, trenera i księdza opiekuna. Bo choć finalnie zajęli oni czwarte miejsce, odegrali ważną rolę w całym turnieju - jak nikt inny potrafili zjednoczyć wszystkich grających… Naszym lektorom udało się wyjść zwycięsko z każdego meczu.

    Przyszedł czas na zasłużony finał. Godnym przeciwnikiem okazali się piłkarze z Pucka. Po zaciętych pierwszych minutach, naszym udało się uzyskać prowadzenie 1:0. Potem przyszedł jeszcze jeden gol, który definitywnie ukoronował fantastyczną grę naszych reprezentantów. I choć rywale strzelili nam jedną bramkę, prowadzenie meczu udało się utrzymać do końca. Z końcowym gwizdkiem wynik wyniósł 2:1. W wielkiej radości można było usłyszeć kolejny okrzyk PUCHAR JEST NASZ! Jak się okazało, to nie ostatni okrzyk jaki tego dnia wydawali z siebie zwycięzcy. Po dekoracji zawodników i wręczeniu nagród, dostali przywilej reprezentowania diecezji w Mistrzostwach Polski. I wtedy rozległo się  Awans jest nasz!

   Wydarzenia w Rumi były niesamowitym popisem finezji, umiejętności, taktyki, siły i konsekwencji naszych lektorów. Słowa te nie są żadną miarą przesadzone. Zwłaszcza, że dzień wcześniej odbywał się mecz narodowej reprezentacji, który pozostawił wielu kibicom uzasadniony niedosyt tego, co pokazali w turnieju nasi lektorzy.

   Gratulujemy zwycięstwa i życzymy kolejnego powodu do skandowania PUCHAR JEST NASZ! 

    Tak, tak - odbywały się w naszym kościele. Chodzi o rekolekcje wielkopostne dla dzieci i młodzieży z Ośrodka Szkolno - Wychowawczego nr 2 dla Niesłyszących w Wejherowie. Odbywały się one we wtorek i środę (14-15 marca). Motywem przewodnim spotkań była ewangeliczna tematyka Sól ziemi - światło świata. Młodzież przyjechała dwoma autokarami. Dobra pogoda, pusty kościół - to raczej przemawiało na korzyść rekolektantów.

    Modlitwa na rozpoczęcie i katecheza wprowadzająca nie trwały zbyt długo. Po tej chwili nastąpił podział na trzy grupy, z których jedna udała się do kaplicy na adorację, w trakcie której była okazja do spowiedzi św., druga grupa rozpoczynała (w kawiarence) od pewnego ćwiczenia elektro-chemicznego, dającego pretekst do rozmów na temat znaczenia światła i soli w życiu chrześcijańskim. Trzecia zaś ekipa, zgromadzona w zakrystii ministranckiej, zastanawiała się jak w praktykę przekuć symbolikę światła i soli. Wszyscy rotacyjnie prze-szli przez kolejne pomieszczenia - by w całość złożyć sobie nabyty materiał.

    Na zakończenie wszyscy uczestniczyli we wspólnej Eucharystii, z której zabrali ze sobą pewien drobiazg: maleńką świeczkę elektryczną, symbolizującą bycie światłem dla świata, którego tak bardzo w obecnej dobie potrzebujemy.

   W minionym zaś tygodniu, dzieci i młodzież ze Szkoły Amerykańskiej przybyła do naszego kościoła, by w podobnym schemacie, choć mierząc się z inną tematyką, przeżywać swój czas duchowej odnowy. Ich rekolekcje odbywały się w miniony czwartek i piątek. Pod okiem pań katechetek, przy wsparciu szkolnych nauczycieli również i ten czas dał okazję młodym ludziom, by otworzyć się na działanie łaski Bożej, skorzystać z sakramentu pojednania oraz w nieco inny sposób spojrzeć na te sprawy, o których zapewne mówi się nie tylko na katechezie, ale również w domach.  

 Ufamy, że ziarno w ten sposób posiane trafiło na glebę żyzną, a owoców należy spodziewać się niebawem.

   Tak można by nazwać kolejną prezentację znanego nam wszystkim misterium Grupy Artystycznej Nazaret pod tytułem Noc ponad miastem, czyli także i twoja historia! Tytuł niniejszej relacji może więc być nieco mylący, ale kierować nas ma dokładnie do tego samego wydarzenia, tyle że zaprezentowanego w Krakowie. Tak, właśnie w Krakowie. Tam bowiem wybrała się w miniony weekend ekipa aktorów - amatorów ze Stowarzyszenia KACK - Mały Kack. Na zaproszenie Siostry Katarzyny, Nazaretanki. To dzięki niej powstały pierwsze spektakle - najpierw wystawiane przez rodziców posyłających swoje dzieci do szkoły prowadzonej przez Siostry Nazaretanki, a potem już w gronie miłośników teatru i sztuki, którzy do dnia dzisiejszego nie zaprzestają swojej działalności, ale w bardzo dynamiczny sposób ją rozwijają.

    Wspomniany spektakl, zagrany (a właściwie należałoby powiedzieć: przeżyty lub odtworzony) na deskach krakowskiej szkoły Nazaretanek był w pewnym sensie podziękowaniem dla Siostry Katarzyny za jej pomysł - inicjatywę sprzed lat, która wówczas przestraszonych i oszołomionych rodziców doprowadziła dziś do tak prężnej aktywności, będącej w stanie zadziwić wielu. 

 Dodatkowym bonusem tego wyjazdu była możliwość obejrzenia w Krako-wie misterium, przygotowywanego co roku przez Księży Salezjanów. Jako widzowie - z natury rzeczy krytycznym okiem patrzący na warsztat teatralny - byli pod wielkim wrażeniem nie tylko pomysłu, według którego przygotowano tegoroczne misterium, ale i sposobu wykonania go.

   Swoją drogą, dobrze byłoby mieć wreszcie swoją scenę i swój dach, pod którym można by przygotowywać takie wydarzenia artystyczne i zapraszać innych do pielęgnowania wrażliwości artystycznej we własnym obiekcie. 

 ... własnego obiektu: Mniej więcej przed tygodniem Stowarzyszenie KACK Mały Kack otrzymało dotację, z której na pewno trzeba się cieszyć, bo daje ona możliwość rozpoczęcia budowy Katolickiego Centrum Kultury. Co prawda tylko rozpoczęcia, bo uzyskane z Ministerstwa Kultury środki, pochodzące z projektu Infrastruktura Kultury opiewają na kwotę 650 tys. zł. Są to bardzo duże pieniądze, za które należy dziękować Panu Bogu, ale - biorąc pod uwagę wielkość planowanego obiektu - nie wystarczą one nawet na fundamenty. Te bowiem wyliczone zostały na blisko milion złotych. Oczywiście, że Stowarzyszenie posiada także tzw. środki własne, dzięki którym niebawem budowa zostanie rozpoczęta. Właśnie dlatego w miniony wtorek, pojawiła się na terenie plebanii ekipa traczy, którzy wycięli trzy duże (zresztą chore) drzewa, przygotowując teren pod przyszłe wykopy. Drzewa były tak naprawdę cztery, bo jedno z nich rosło przy nowym zjeździe do Biedronki, w miejscu gdzie, według projektu, usytuowany ma być parking. Wszystko odbyło się zgodnie z prawem: Stowarzyszenie uzyskało odpowiednie zezwolenia, poniosło koszty wycinki i zobowiązane zostało do zastępczych nasadzeń.

   Teraz jeszcze intensywniej musimy się modlić o dalsze, poważniejsze środki na dokończenie budowy, choćby w stanie surowym.

   Dzięki Bogu mamy zespół panów, którzy sami dbają o otoczenie domu Bożego. Przed tygodniem również umówili się w swoim zespole i - korzystając z maszyny, uzyskanej na ten czas z miejscowej wypożyczalni sprzętu ogrodo-wego - najpierw uprzątnęli drobne gałązki, potem zaś (przy pomocy wspomnianej maszyny) dokonali tzw. napowietrzenia trawników, przy okazji zdzierając z nich sporą warstwę mchu, którego nie mogła pomieścić całkiem spora przyczepa z podwyższonymi burtami. 

   Rozsianie na zachwaszczonej powierzchni wapnem, powinno poskutkować unormowaniem Ph tej gleby, a dosianie w niedalekiej przyszłości nowej trawy, winno te miejsca uczynić piękniejszymi i łatwiejszymi do koszenia.

   Tak się utarło, że przy okazji I Komunii św. bądź też uroczystości bierzmowania, beneficjenci tych darów (choć tak naprawdę to ich rodzice) ofiarowują jakiś dar, który z jednej strony jest wyrazem wdzięczności Panu Bogu za otrzymany sakrament, z drugiej natomiast jest jakąś pamiątką, która wciąż będzie przypominała ofiarodawcom o przyjętym sakramencie.

   Tym razem darem od grupy bierzmowanych jest dodatkowe oświetlenie, zainstalowane na chórze - z myślą o śpiewającej tam scholi osób dorosłych,  którzy nie tyle nikną na tle subtelnie rozświetlonego prospektu organowego,ile po prostu mają zbyt mało światła, by odczytywać teksty bądź nuty, z których ostatecznie muszą śpiewać.  

   Kolejne w tym roku. Tym razem wtorkowe obrady miały na celu ustalenie grupy odpowiedzialnej za wy-strój Grobu Pańskiego i (jakoś) ten punkt owocu nie zrodził...

   Bardzo ogólnie mówiono o odpowiedzialnościach za liturgię poszczegól-nych dni Triduum Paschalnego, za to zatrzymano się przy sugestii, by umieścić w gazetce zachętę do gorliwszego włączenia się zarówno w adorację Najśw. Sakramentu w tych dniach, jak też we wspólną celebrację Liturgii Godzin.   Kolejnym tematem była pielgrzymka do Wejherowa, która wyruszy w tradycyjnym terminie - na odpust Trójcy Świętej (4.06.) Rozmawiano o zabezpieczeniu środków technicznych, ale też o sposobach włączenia w tę duchową przygodę większej liczby osób - zwłaszcza młodzieży. 

   Dużo uwagi poświęcono uroczystości Bożego Ciała (8.06.) Chodziło o trasę tegorocznej procesji, która tym razem przemierzy stary szlak. Dzień ten będzie również - zgodnie z ubiegłorocznym ustaleniem - okazją do świętowania dziewięćdziesięciolecia istnienia naszej wspólnoty. Padła propozycja zaproszenia kapłanów niegdyś tu pracujących, zorganizowania wystawy fotograficznej itd...

   Nieco dłużej zatrzymano się przy kwestii popołudniowego festynu, choć grupa robocza w tej kwestii ma się zebrać na odrębnym spotkaniu.

   Zasygnalizowano również zasadność organizowania letnich wyjazdów - zarówno tych tradycyjnych, z dziećmi: w góry na początku wakacji oraz jednodniowych w miesiącu lipcu.

   Poruszono też kwestię parafialnej pielgrzymki czy wycieczki oraz wspólnego wyjazdu członków Żywego Różańca. Jest też nadzieja na rowerową wycieczkę z lektorami i młodzieżą spoza tego grona.

   Jeden z członków Rady Duszpasterskiej wskazał na konieczność odniesienia się do problemu szargania dobrego imienia świętego Papieża Polaka, zaznaczając, że chodzi raczej o aspekt modlitewny. Ustalono więc, że dobrą okazją będzie tzw. Wieczysta Adoracja, która co roku przypada na naszą parafię dzień po Niedzieli Miłosierdzia. Wówczas to, w cichej modlitwie prosić będziemy o światło Ducha Świętego, ducha jedności i wspólnoty w naszym narodzie. Osobno zaś, w osiemnastą rocznicę śmierci Papieża (2.04.) dziękować będziemy za św. Jana Pawła II podczas Mszy św. o godz. 12. 15, dając możliwość ucałowania relikwii Papieża - Polaka.

   Ostatnim głosem była petycja o zainstalowanie dodatkowego monitora dla śpiewającej na chórze scholi.